Dat is even wat anders dan die ouderwetse Raleigh. Het is een fiets die precies lijkt op de andere moderne transportfietsen, zoals Cortina, Sparta en BSP. Dit model heeft echter geen achterdrager. Wel heel retro zeg maar.
En ja, op de website van Raleigh wordt deze voordrager ‘stoer’ genoemd. De adviesprijs is 480 euro en het gewicht 22 kilo. Zou de stoere voordrager dat gewicht houden?
De uiterlijke overeenkomst is niet zo vreemd, het merk Raleigh is nu eigendom van de nederlandse Accell groep die ook eigenaar is van Sparta en Batavus.
http://en.wikipedia.org/wiki/Raleigh_Bicycle_Company
Gr. Erwin
Het blijft tobben. Modern lijkt te staan voor ‘anders’ en niet bedoeld voor waar het op moet lijken. Ik heb mijn vrij nieuwe Cube LTD-pro laatst bij de fietsenmaker afgeleverd voor een grondige onderhoudsbeurt. Dat is de fiets waar ik elke dag mee naar mijn werk fiets.8,5 kilometer heen en terug. Deze fiets heeft versleten kettinbladen, een gebarsten achtervelg, versleten ketting, versleten derailleur, etc. etc. “Ja”, zegt de monteur, “je fietst er ook veel op.” Was hij daar dan niet voor bedoeld? Om erop te fietsen? Hij gaf me gelijk. Moderne fietsen lijken primair te zijn bedoeld om snel te verslijten. Dat helpt de economie zo goed.
Mijn transportfiets, uit (vermoedelijk) 1950 vervangt nu mijn moderne kapotte fiets. Hier heb ik nog nooit iets aan hoeven te repareren. Hij blijft gewoon doen waar hij voor bedoeld is. Fietsen.
De fietsfabrikanten maken eenvoudig gebruik van het feit dat veel eigenaren van fietsen geen zin hebben/tijd willen maken voor regelmatig klein onderhoud aan hun fiets. Plus dat wij met z’n allen kennelijk genoeg geld hebben om elke paar jaar een nieuwe fiets te kopen. Daar doet ook de overheid volop aan mee: de fiscale “fiets van de zaak” regeling is hier een rechtstreeks gevolg van. Natuurlijk helpt dat de economie maar zorgt ook dat er fietsen worden gefabriceerd die na een paar jaar hun economische levensduur hebben bereikt.
Dit in schril contrast met de tijd dat fietsen een rib uit het lijf van de koper betekenden, die dus alle belang had bij goed en regelmatig onderhoud en zo de fabrikanten “opvoedde” om duurzame fietsen te maken. Maar ja, het woord duurzaam wordt nu nog vaak alleen met de mond beleden. Uiteindelijk hebben wij zelf alles mede in de hand.
groeten, Arnold
Iedere keer als ik zo’n nieuwe fiets zie doet het een beetje zeer van binnen. Het lijkt of er iets staat wat er tegen kan maar je weet dat dat niet zo is.
Heel gemakkelijk komen er dan associaties naar boven met oplichterij.
Die meneer probeert mij te foppen! Maar dat kan toch niet?! Wel mooi zo’n fiets, zou het echt waar zijn dat ie zo snel kapot gaat? Ik kan het bijna niet geloven maar het is echt zo. Ik heb het zelf al een paar keer ervaren en eigenlijk moet ik er maar niet meer over nadenken. Gewoon de andere kant opkijken dan doet het ook geen zeer.
Beetje fantaseren dat die meneer die die fiets aan mij probeert te verkopen het goed bedoelt. Die denkt écht alléén maar aan mijn welzijn, niet aan geld of aan zichzelf.
Alsof de bedenker van de fiets vergeten is dat het om ‘mijn’ fiets gaat.
Want ik moet hem eigenlijk kopen van die meneer maar mijn fiets is een goede fiets!
En ik heb al een fiets! Die gaat een leven lang mee! Dus dat levert een probleem op.
Ik wil die aardige meneer die die mooie maar niet zo goede fiets verkoopt eigenlijk helemaal niet teleurstellen.
Au! Doet het dan van binnen. Van de gewetensbezwaren, begrijpt u wel?
Bovendien vind ik het leuk om onderhoud te plegen en als er een keer niets hoeft te gebeuren verzin ik wel wat. Daar ben ik heel creatief door geworden.
Andere oude fiets waar nog wat speling op het voorwiel zit of het draadje van het achterlicht wat misschien nog wel wat beter bevestigd kan worden.
En als ik dan lekker bezig ben komt er vanzelf nóg wel wat tevoorschijn waar wat aan moet gebeuren en is mijn dag weer helemaal goed.
Eigenlijk hoeft het helemaal niet want het is een onverslijtbare fiets waar maar één keer in de twee jaar iets aan moet gebeuren ook al fiets ik er gemiddeld zo’n 15km per dag op en dat is toch al snel zo’n 5280 kilometer. Ik doe dan net of dat dat heel veel is. Dan heb ik een goede reden om weer even lekker aan schroefjes en moertjes te draaien. Een soort knuffelen is dat.
Wat moet ik dan met reclamemateriaal wat zeer doet?
Dan maar gewoon niet meer aan mijn vriendinnetje vragen of zij spuitjes met zo’n krom spuitmondje van plastic mee wil nemen van de tandarts waar je zo lekker het druppeltje olie mee kunt doceren zodat je niet knoeit.
Niet meer gauw mijn fiets binnen zetten als het gaat regenen zodat ie snel verroest.
Geen vet meer in de trapas of op de ketting doen zodat ie snel kapot gaat want anders kan die meneer van die mooie fiets zodirect geen boterhammetjes meer kopen en dat kan toch niet.
Maar dan sta ik steeds te popelen om te doen wat ik het liefste doe en dat mag dan niet meer omdat mijn fiets anders niet kapot gaat en dan kan die meneer……
Hellupp wat moet ik nu? Wel of niet of wat of hoe of… Jeetje wat een gedoe.
Ik denk dat ik maar gewoon op mijn oude fiets blijf fietsen. Ja, die! Waar ik het op geleerd heb en dan heel innovatief met oogkleppen op zodat ik al die reclame langs de kant van de weg niet meer zie om te zorgen dat mijn maag niet van streek raakt.
En die arme meneer die niets aan mij kan verdienen die moet dan misschien maar ander werk gaan zoeken.
Kan ik weer lekker rondfietsen zónder oogkleppen.
Groetjes van mij,
Charles Waagenaar
Prachtig verhaal, Charles. Je weet het goed onder woorden te brengen. Ook is er geen woord van gelogen. de producten van heden ten dage zijn op de consumptiemarkt gericht. Het moet kapot kunnen en wel in een korte tijd.
Gegroet en morgen een plezante rit toegewenst
Peer
Peer en Charles ,ach om met Cruijff te spreken ; ieder nadeel heb z,n voordeel ; weer werk voor fietsenmakers , chauffeurs , fabriekspersoneel , oudijzerboeren , smelterijen etc. de kwaliteit van vroeger was gemaakt op duurzaamheid , nu alles op consumeren , maar ja we willen toch allemaal graag ons werk houden om ons en ons gezin aan het eten te kunnen houden, stel je eens voor dat alles wat we maken nooit meer vervangen of vernieuwd hoeft te worden , dan zouden we snel allemaal werkloos zijn . mvr grt
Hoi Richard,
Ik ben dat ten dele met je eens, echter in tijden dat crisis jezelf raakt, word je egoïstisch en denk je alleen maar aan je eigen portemonee. hoe dat je rond kunt komen en dan interesseert het je niet of die anderen hierdoor werk hebben of houden. Je gaat ervoor dat het jou geen of zo min mogelijk geld kost. Als je dan zo’n fiets koopt waarvan eerst verteld wordt dat het een “beste” is, en een jaar later kun je hem bij het oud ijzer zetten, dan zou je die verkoper inderdaad ik weet niet wat willen doen.
Gegroet Peer
peer zocht jij laatst geen melkbussen drager ? er staat er een op mp http://link.marktplaats.nl/571861870 mvr grt
Hoi Peer ; daar heb jie gelijk in , een ander bedriegen is geen goede zaak , maar mensen moeten ook afgaan op hun eigen gezonde verstand want een verkoper verkoopt niet wat het beste is maar wat hij het liefste kwijt wil zijn op dat moment ; hetzij voor de provisie of omdat bepaalde modellen eruit gaan , de ,,retrofietsen met stoer rekje erop ,, zijn ,,in ,, maar dat gaat over want dat zijn trends , kwaliteit en liefhebbers ervan blijven dan over , anderzijds willen mensen ook graag voor een scheet en drie knikkers een goede fiets hebben en dat kan niet als het in holland gemaakt word dus krijg je troep uit lage lonenlanden met een mooie blinkende verpakking ergens logisch toch ? mvr grt
—————————————
Allemaal werkloos..? Hoe dat zo ?
Eerst goed nadenken – en dus produceren naar behoefte.
Niet domweg produceren omwille van de productie.
Oftewel tijdig omschakelen naar andersoortige noodzakelijkheden. Dat creëert ware continuïteit en dus geen schijnbare continuïteit.
Want hoeveel productie van overbodige aantallen wordt er niet daadwerkelijk doorgedraaid in de shredder.
Volledig nieuw in doos en dus geheel onbenut.
Pallets vol dozen en met cellofaan omwikkeld worden ter voorkoming van dumpprijzen door speciaal daartoe opgerichte bedrijven dagelijks tot gruis vermalen.
Zo zijn er zelfs fabrieken die elk niet minder dan 18.000.000.000 paar sokken per jaar produceren in de verwachting dat allemaal te kunnen exporteren naar Europa (…)
Of de Eindhovense firma Philips, die er na enige naderhand overbodig gebleken productiejaren tot de conclusie komt dat men bezig is geweest om onverkoopbare scheerapparaten te produceren daar de afzetmarkt ontbrak. Marktverzadiging heet dat.
En in plaats van om te schakelen naar een gewijzigde productielijn, prefereert het management dan gewoonweg sluiting van die specifieke fabriekshal.
In oorlogstijd blijkt productieomschakeling plots altijd heel goed te kunnen. Zo werd dan ook iedere gezonde huisvrouw prompt gecharterd ter dienstdoening in de wapenindustrie.
Vooropleiding ? Omscholing ? Nooit van gehoord in die tijd.
Zo van achter het aanrecht richting fabriek granaathulzen draaien. En hun kunde mag als bewezen worden beschouwd.
Maar wat rijwielen betreft – de grootste winst zit stellig niet in het verkopen van het totaalproduct, maar het door mensen met twee linker handen uitbestede onderhoud. Tandwielen, remblokjes, kettingen, banden etc. zullen altijd blijven slijten.
En daar wordt toch echt het meest aan verdiend.
Of je nou een onverslijtbare historische fiets hebt of niet.
Voor een eenvoudig binnenkabeltje durft men tegenwoordig al een bedrag van niet minder dan vier tot vijf euro op de kassa aan te slaan..
En dan moet je het nog zelf installeren. Ja, de DHZ`r wordt nu ook al flink uitgeklopt.
Als je daarentegen alles laat doen, dan zul je daarmee alras boven het aanschafbedrag van een gemiddelde fiets uitkomen.
Welbeschouwd zou de fietswinkel dus stellig gebaat zijn bij klanten die allemaal op onverwoestbare oude fietsen rijden.
Temeer daar deze categorie rijwielen veelal met bijzondere aandacht en liefde gekoesterd wordt door hun baasjes.
Vooral als hun trouwe stalen ros weer eens jarig is. Want dan wordt er weer eens temeer op zoek gegaan naar een passend accessoire in de branche rijwielbenodigdheden. Al was het maar een vers remkabeltje.
scheerapparaten – sokken en granaathulzen en tot slot een stalen ros dat jarig is ?????misschien ligt het gewoon aan mij maar ……..