Categorie: restaureren

Hoi Bas,
Er is weer een fiets toegevoegd aan het arsenaal.
Een Gazelle met het framenummer 618356. Jullie mogen zeggen hoe oud ie is. Er zitten twee zadelpentbouten in de zadellug.
Ik heb de fiets gekocht van Jan Schra uit Rouveen. Hij wist verder niets van de geschiedenis van de fiets behalve dat ie in gebruik is geweest bij een hondenclub. Hij heeft vier fietsen van ze overgenomen en deze sprong er uit zo vertelde hij. Ik heb naderhand nog contact met hem gehad en hij had spijt dat ie um verkocht had. Ik heb hem verteld dat ie in goede handen was en dat kon ie zeer waarderen.
De fiets is bij de hondenclub echter behandeld “als een hond”. Ik heb er geen foto’s van gemaakt maar de spieën waren er zo hard in geslagen dat ze als kauwgom plat waren gesmeed. Waarschijnlijk omdat ze niet hadden begrepen dat nieuwe spiën op maat gevijld moeten worden. Ik heb ze er uit moeten boren wat niet de eerste keer was dus dat ging eigenlijk erg goed. Er was verder niets kapot dus de nieuwe zaten er zo in.
De voorvork was krom en het stuur moest ook de bankschroef in om recht gebogen te worden. Ook niet de eerste keer dus dat was ook zo gepiept.
Verrassend genoeg was er aan de rest van de fiets weinig verkloot behalve dat er een shimano naaf in het achterwiel was gespaakt maar die was er zo uit en verruild voor een mooi verroeste en gereviseerde oude Torpedo die er qua uiterlijk mooi bij past. Was eigenlijk niet zo erg want er zaten slagen in. Ook in het voorwiel.
De spatborden waren een beetje gedeukt maar nergens verrot of gescheurd. De oude bedrading voor het achterlicht zat nog in de zijkant van het spatbord. Die was te kort en uitgedroogd dus die heb ik moeten vervangen. Het is, en daar moeten de kenners hier op de site maar eens hun licht over laten schijnen, volgens mij wel een origineel Gazelle achterspatbord juist omdat Gazelle het acherlichtsnoertje door het spatbord voerde. Er zit echter geen varkensneus op maar een katoog. Ik weet niet precies wanneer Gazelle met die varkensneuzen is begonnen. Het 30cm verplichtte witte gedeelte is met de hand geschilderd.
De dynamo is een ARKO. Afkorting van Arentsen en Kölling. Dit zijn de oprichters van de fietsfabriek die in 1915 om werd gedoopt in “N.V. Gazelle Rijwielfabriek v/h Arentsen en Kölling”. De koplamp had ik nog liggen. Ik kon geen merk ontdekken maar ik vind dat ie mooi bij de fiets past.
Het zadeltasje hing er al aan maar het Gazelle zadel heb ik van “Antieke Fietsen” uit ’s Hertogenbosch. Toffe boys daar.
Het is overigens exact hetzelfde zadel wat er op zat maar ik vind het wel aardig om de naam Gazelle er nog een keer aan toe te voegen.
De naam Gazelle is overal te lezen. Wat dat betreft is de fiets net een boek. Natuurlijk op de balhoofdbuis, de crancks, de voornaaf, het stuur, de pedalen, het zadeltasje en nu ook het zadel. Er heeft een balhoofdplaatje opgezeten maar dat is helaas gesneuveld. Ik heb nog een mooie maar ik vind het lastig om die dingen te monteren dus daar moet ik me nog maar eens over buigen.
De trapas is weliswaar goed ingereden maar er zitten geen putjes in de cups of de conen. Alles is mooi glad en gaat lekker rond ondanks het geweld wat op de spiën los is gelaten.
Het voorwiel loopt ook mooi. Weinig geluid. Het voortandwiel is ook nog in goede conditie. De ketting en het achtertandwiel heb ik vervangen. Ik heb een partijtje Wipperman kettingen ontdekt in een hoekje bij een groothandel en het achtertandwiel komt van Marcel waarvoor dank.
De wielen zijn opnieuw gespaakt, “4 kruis” met spaak G12. Het achterwiel was al voorzien van nieuwe spaken. Die heb ik eruit geschroefd en opnieuw gebruikt. In het voorwiel zitten 40 spaken zoals gebruikelijk bij de oude Gazelle voornaven.
Kortom, hij fietst weer als een nieuwe. Alles rolt weer superlicht maar daar moet ik wel bij zeggen dat het echt een zware fiets is. Ik meen te mogen zeggen dat ik wel wat gewend ben als het om zware fietsen gaat maar deze moest ik toch een paar dagen gebruiken om mijn spieren te laten wennen. Ik vermoed dat de banden van 28″x2″ ook wel wat meer rolweerstand opleveren. Het is echt een zwaar ding waar ik overigens een voorliefde voor heb.
Zoals op de foto’s te zien is heb ik er verder niets aan het verfwerk gedaan. Er was al met menie en lak gewerkt maar de transfer op de zadelbuis is nog zichtbaar.
Dit is de vijfde transportfiets die ik restaureer waarvan ik er twee ongemoeid heb gelaten en bij deze vind ik het wel iets toevoegen.
Mooie oude fiets in de kracht van zijn leven en weer helemaal in topconditie. Dan mag je best zien dat ie oud is.
De wielen met de dikke banden vind ik ook prachtig. En over dik gesproken, dat zijn de handvaten ook. Het is jammer dat ze niet in het zwart te krijgen zijn maar ze zijn van de goede maat, lekker dik, mooi lang en ze liggen goed in de hand. Dus als iemand het in zijn hoofd krijgt om er iets van te zeggen dan weet ie nu wat mijn motivatie is geweest om ze er toch op te leggen.
En nu op naar de volgende tranportfietstoer. Het wordt steeds leuker met de gekke fietsen.
Groetjes van mij,
Charles Waagenaar