Zondag zijn Charles en ik op de beurs geweest, Velomoto. Daar heb ik originele clichés (stempels) voor drukwerk van de firma Standaard/Roelewiel gekocht, die afkomstig waren van een medewerker van het bedrijf de heer J. den Hartog. Ook het voorbereidende tekenwerk van o.a. transportfietsrekjes/overgooiers, bedoeld voor de drukkerij.
Dit staat aan de achterkant van een van de papiertjes:
Ik vroeg me altijd af waarom je Phillips transport pedalen bijna alleen maar NOS tegenkomt, en zelden gebruikt, terwijl er van Union transportpedalen juist veel gebruikte exemplaren over zijn. Het antwoord is waarschijnlijk dat die Phillips pedalen helemaal niet zo goed van kwaliteit zijn, en veel eerder vervangen. Ik heb in 2018 een setje NOS Phillips pedalen op mijn dagelijkse transportfiets gezet. De afgelopen 5 jaar heb ik vrij weinig gefietst, voornamelijk alleen 3 kilometer heen en terug naar mijn werk, en in 2020 vrijwel niet gefietst. Zo ziet een van de conussen er nu uit:
Deze pedalen had ik voor installatie wel van nieuw vet voorzien, en goed afgesteld. Ook trap ik een stuk beheerster als in de eerste jaren dat ik die transportfiets, toen ik nog flink veel meer kracht op de pedalen zette (en menig goedkoop modern pedaal krom trapte). Dat valt me dus erg tegen. Ik had verwacht dat ik met deze pedalen zeker tientallen jaren vooruit zou kunnen. Ik heb nog reserve asjes liggen, maar momenteel maar even nog deze met nieuwe kogels en vet terug geplaatst.
De rubbers slijten ook snel:
Als ik die pedalen had gezien op een oude transportfiets, had ik verwacht dat daar een bakker of slager dagelijks voor tientallen jaren op rond had gefietst.
Vorige week had ik een ongelukje met de Joka/Magneet stafiets. Die stond niet stabiel genoeg, en viel om, waarbij een van de houten handvatten versplinterde.
Nu heb ik handvatten genoeg ter vervanging, maar niet precies dit houten model. Al zal die er niet mee uit de fabriek zijn gekomen, verander ik liever niet van stijl handvat, omdat dit nou juist een van de kenmerken is wat hem herkenbaar maakt. Ik zou een nieuw exemplaar kunnen maken, maar dat zou niet matchen met de ander kwa uiterlijk. Ik kon ook geen ander exemplaar vinden, dus maar besloten het handvat te repareren.
Dat ging in eerste instantie best aardig. De tientallen stukken in elkaar gelijmd, met Pattex secondenlijm, in gel vorm. Alleen aan de achterkant ontbrak nog wel wat, omdat het daar zo versplinterd was dat ik niet alles terug kon vinden.
Het meest beschadigde deel heb ik verwijderd, en een stukje essenhout op maat gemaakt en ingelijmd, en vervolgens netjes afgewerkt. Wat kieren die nog open waren heb ik gevuld met een mengsel van lijm een houtvijlsel.
Ik heb nog getracht het reparatie stukje wat meer te laten lijken op de rest, door het met een vuile lap in te wrijven. Maar de dichtere delen van de jaarringen nemen het vuil niet op. Maar goed, dit komt toch aan de onderkant, dus zal niet zo opvallen. Het voelt nu in ieder geval weer goed in de hand.
Deze kerstvakantie geeft me de gelegenheid even wat aan mijn dagelijkse transportfiets te sleutelen, om wat imperfecties eruit te halen. Ik fiets niet vaak lange afstanden meer tegenwoordig, maar met Nieuwjaar reed ik naar het Westland heen en terug voor familie bezoek, een tochtje van 60km. Met zulke langere tochten merk je veel sneller waar iets niet helemaal optimaal is.
Een korte tijd geleden had ik de neusveer van mijn zadel vervangen. Maar sinsdien zit hij niet lekker. Wat blijkt dat alle 4 verbindingen van de veren naar de bovenbrug los zitten in de gaatjes, waar door de neus van het zadel omhoog komt, en het zadel doorzakt, ondanks dat hij strak staat opgespannen. Ook tordeerde de neus nog eens, dus dat zat belabberd. Dus nog een andere neusveer uit een ander zadel gehaald. Gelukkig heb ik er een hele serie hangen, maar het is wel altijd raak met die neusveren. Zijn ze niet gebroken, dan zitten de veereinden los in de gaten en komen ze eruit, of schuiven ze heen en weer. En ook niet iedere neusveer past. Nu is het zadel weer goed, en hopelijk blijft dat voorlopig zo.
Verder mijn ketting even wat opgespannen, en de moer van mijn achternaaf vervangen. Ik had daar laatst een ander achterwiel ingezet, opgebouwd met transport Torpedo. Blijkbaar is daar ooit een iets kleinere draad op gesneden, want de standaard achteras moer draait door als je stevig aandraait. Dus hij zat ook gewoon niet helemaal goed vast. Ik had nog moeren die net een slagje kleiner zijn, en die passen perfect. Dus nu zit hij wel goed vast.
Dan even mijn voorwiel inspecteren. Ik voel al tijden een hobbeltje als ik rij over een asfalt fietspad, en dat begint me steeds meer te irriteren. Dus het voorwiel eruit, en de velg richten. Blijkt toch vrij strak. Dus mogelijk lag de band er niet helemaal goed op. Die opnieuw erop en goed gecontroleerd bij het oppompen, en lijkt volledig hobbel vrij met opgeblazen band. Hopelijk is dat nu opgelost.
Toen voor de zekerheid nog maar even de lagers van de naaf geinspecteerd. Die naaf was een NOS Renak transportnaaf die ik er 10 jaar geleden in had gezet. Blijken de conussen flink versleten:
Die naaf had ik ingebouwd voordat ik me bewust was dat je NOS naven ook altijd opnieuw moet smeren voor je ze in gebruik neemt. Dus wie weet heeft deze al die 10 jaar droog gedraait. Dus daar moesten nieuwe conussen in. Gelijk ook maar een wat langere as. Omdat de naaf een stuk smaller is dan de inbouwbreedte van de voorvork, helpt dat om de moeren er beter op te krijgen. Ooit zet ik er nog eens een ander wiel in, met echte transportvelg (nu een toer exemplaar van 38mm), bredere naaf en dikkere spaken. Maar dat is een klus voor later.