alles over transportfietsen
Opbouw van de NOS Juncker bakfiets van Ronald:
NOS crank die al van meerdere eigenaren is gewisseld. Dit type kettingblad is ook door Juncker gebruikt (te zien op de Juncker afbouwframes).
De bak hoort niet origineel bij deze bakfiets. De vooras is ook breder, waardoor het wiel wat ver naar buiten steekt:
Potentieële oplossing van een wat smallere vooras:
Ronald zoekt nog een achternaaf voor deze bakfiets. Wie heeft er nog een?
Vervolg op:
– NOS Juncker bakfiets frame
In navolging op de transportfiets van marktplaats, eerder opgemerkt door Richard, heeft Ronald deze aangeschaft.
Eerst nog een paar van de foto’s van marktplaats:
En in het bezit van Ronald:
Het meest opvallende waarom het draaide is natuurlijk het kettingwiel met 4 cirkels. Als dat origineel was, had dit een hele vroege transportfiets kunnen zijn. Helaas blijkt dit een dunner toerfiets kettingwiel te zijn:
Het framenummer van de fiets is 417:
De achternaaf is een Torpedo uit 1947 (jubileum uitgave):
De voornaaf is ongemerkt. De trapas is een Gerkinet uit 1941:
Verdere opvallende details zijn de zeer lange en slanke staande achtervork:
Ook de liggende achtervork is lang, waardoor het achterwiel veel verder naar achteren zit dan normaal.
De achterpadden zijn ook apart, en lijken veel op die van de “Frankenstein” van Charles:
En de bij de balhoofdbuis komen de onderste twee buizen op losse lugs uit, wat lijkt op mijn 20er:
Nog wat verdere details:
In 2016 al een paar wielen opgehaald, bleek de verkoper ook nog los het frame nog ergens te hebben liggen. Destijds gestald vanwege een rot mannetje, die opnieuw gelast is. Gevonden zoals op de foto in de weide. Weet iemand iets meer hierover te vinden? Welk merk hopelijk?
Framenummer is 389454:
Achternaaf F&S 1947, voornaaf onbekende naaf.
Op de trapas staat Gerkinet (19)38.
Nog wat foto’s:
Maurice
Zoals algemeen bekend was er tijdens de Tweede Wereldoorlog een grote rubber schaarste. Hoe dat nou precies zat was mij nog niet veel van bekend. In ieder begonnen de problemen met rubber invoer al in 1939, en werd het Rijksbureau voor Rubber opgericht om de bandenhandel te reguleren. In het vakblad “De Rijwielhandel” blijkt dat na de inval van Duitsland, direct een verbod volgt op de handel in petroleum en banden voor auto’s en motoren. Dit resulteerde aanvankelijk en een grote toename aan aanschaf van rijwielen. Maar in 1942 wordt de bandenschaarste zo groot, dat allerlei noodmiddelen worden geraadpleegd om rijwielen nog op de weg te houden. Dit blijkt ook uit de advertenties in “De Rijwielhandel” in 1942:
En deze uit 1943:
Voorbeeld van zulke houten bakfietswielen is hier te vinden.
Verder hield men zich gaande door handel in vulcaniseer apparaten om banden te repareren, moffelen van fietsen, slijpen van naafonderdelen etc. Hieruit blijkt dat de rijwielproductie en -handel in die tijd volledig stil was komen te liggen, en dat men op die manier nog probeerde brood op tafel te krijgen.
Verder in 1943 worden de publicaties van het vakblade “De Rijwielhandel” wel heel summier, en verdwijnen alle advertenties, en in 1944 en 1945 tot het einde van de oorlog zijn geen uitgaven meer van het blad.
Dit begint weer enkele maanden na de bevrijding, waarbij vele fabriekanten laten weten dat ze nog bestaan en weer gaan opstarten, zoals hieronder Roelofsen en van der Wiel (Standaard/Roelewiel):
In 1946 komt de handel in nieuwe banden weer op gang:
Tot en met 1948 lijkt er nog maar zeer beperkt aan rijwielen geproduceerd te worden, en verkopen de meeste rijwielproducenten importrijwielen uit Engeland, Frankrijk etc. Ook blijven banden nog schaars, waardoor zelfs in 1947 nog steeds geadverteerd wordt voor houten bakfietswielen:
10 februari 1948 is de ratsoenering van rijwielen en rijwielbanden opgeheven.
P.s. nog een mooi voorbeeld van een binnenband uit de jaren ’40 van Ronald, die bijna uit meer plakkers dan binnenband bestaat:
Bron: Noordbergum in woord en beeld