De Frankenstein is bijna helemaal klaar. Het kettingscherm moet er nog op en ik wil het stuur nog lakken en voorzien van houten handvatten. Het is een experiment, maar ik heb de handvatten in de rauwe lijnolie gedompeld in de hoop dat ze daardoor wat flexibeler én glad worden zodat ze mooi over het stuur heen glijden. Ik weet nog niet of het gaat werken, maar daar kom ik vanzelf achter natuurlijk ?Doordat ik met de handvatten bezig was, ben ik erachter gekomen dat de stuurbocht net even wat anders is dan die van bijvoorbeeld de Göricke. De uiteinden waar de handvatten zitten staan iets verder naar beneden. Op zich niet wereldschokkend maar het voelt toch anders. Verder is het een fijne fiets om mee te fietsen. Ik heb er al een keer dertig kilometer mee gefietst en dat was een feestje ?
Het rek is inmiddels gerepareerd. Er was een klinknagel gebroken, omdat het rek dubbelgevouwen was. Ik heb de klinknagel doorgeboord, en er schroefdraad in getapt. Bout erin, afgezaagd en bijgevijld. Als daar wat owatrol met een beetje zwarte lak op zit zie je er niets meer van.
Ik heb dit rek al best lang liggen, wat ik net als het rek van de Estafette in de lak kan zetten. Maar ik vind het juist erg mooi dat het zo verouderd is. Het doet niets af aan de degelijkheid of de duurzaamheid. Om het wat donkerder te krijgen heb ik er een klein beetje zwarte lak door (de owatrol) gemengd. Het rek is nu aan het drogen.
Er kan inmiddels mee worden gefietst, maar hij is nog niet klaar. Ik wilde eerst even zien of het allemaal mooi in elkaar te passen was. Het voorspatbord ging er zo in, maar het achterspatbord had te veel ruimte boven de band. Daar moet een afstandhoudertje tussen bij het mannetje in de staande vork.
Een heel mooi en handig priemetje om gaatjes in spatborden te meppen.
Door de kartels scheurt het blik niet.
Het opstaande randje heb ik bijgevijld.
Het mannetje in de staande achtervork zit iets te hoog. Er moet daar een afstandhoudertje voor gemaakt worden.
Geimproviseerde reparatie. Daar moet weer een klinknagel doorheen.
Door het hoekprofiel kunnen de zijsteuntjes aan de binnenkant gemonteerd worden.
De boutjes die erin zaen braken af tijdens het demonteren.
Het is nog niet klaar, maar het begint er al op te lijken.
Dit is het framenummer van de Frankenstein. Ik meen 29294 te lezen. Er lijkt een Gwh logo onder te staan, maar het is niet helemaal duidelijk te zien. Ik heb de andere lugs bekeken, maar kan verder geen logo’s vinden. Er zijn ook geen gaatjes voor een balhoofdplaatje te vinden. Er heeft waarschijnlijk een transfer gezeten.
Wat ik typisch vind aan de fiets is dat er een relatief smal trapashuis en dito achtervork is, terwijl de balhoofdbuis voor een dikwandige en dus zware binnenbalhoofdbuis is gebouwd. De achterpadden zien er ook ‘anders’ uit.
De fiets is inmiddels weer gedemonteerd, zodat alle gaatjes die in het frame en de voorvork geboord zijn dichtgelast kunnen worden. Het is een hoog frame en voorlopig vind ik het lekker genoeg fietsen om er weer iets moois van te maken.
Twee gedopte velgen voor de Frankenstein. De ene is zwaarder dan de andere, maar daar is niets van de zien ?
In de Industrielak van Wijzonol met actieve corrosiewerende pigmenten ?
Mooi rood is niet lelijk ?
De spaakgaten worden geruimd voordat de nippels erin gaan.
Twee vernikkelde naven. Een Torpedo (vernikkelde uit 1950!) is samengesteld uit onderdelen van allerlei jaartallen, zoals een echte Frankenstein betaamd ?
De voornaaf is eigenlijk voor een toerfiets, maar wel met een dikke as en grote cups en konen. De spaken van 13G gaan maar net door de spaken heen.
Ik ben nu ook weer bezig om een fiets op te bouwen van losse onderdelen. Deze wordt in tegenstelling met de fiets waar het EAK kettingwiel in zit met goede oude onderdelen en ook dankzij alles wat ik door de jaren heen geleerd heb als fiets om mee te fietsen opgebouwd.
Maurice kwam met een cadeautje. Een frame van twee en zestig centimeter hoog. Gezien mijn lichaamslengte vond hij dat ik daar maar weer een fiets van moest maken. Het was echt alleen maar een frame waar nog twee lagerdelen van het balhoofd in zaten. De rest van de fiets was verdwenen. We hebben toen het merk ‘Frankenstein’ verzonnen ?
We zijn op een zaterdag naar Toon Mensinck gegaan om daar zoveel mogelijk ontbrekende onderdelen bijelkaar te zoeken. Maar dat was pas nadat Maurice min of meer onbedoeld een voorvork tegenkwam toen hij achter een stuur aanging wat iemand in Roosendaal aanbood. De verkoper had naast het stuur verschillende andere onderdelen te koop waaronder een voorvork waar een wielrichter van gemaakt was. De vork is nog nooit gebruikt waarvoor die gemaakt is, vandaar dat de buis nog zo lang was. Ik ga er van uit dat dergelijke vorken met zo’n lange buis geleverd werden om vorken die niet te repareren waren te vervangen. Die werden vermoedelijk op maat gezaagd.
Het is toch wel een beetje opmerkelijk te noemen dat Maurice die vork tegenkwam een paar dagen nadat hij het frame bij mij gebracht had. Ik bedoel, ga maar eens een lange vork zoeken als je die net nodig hebt. Wij beschouwden het dus als een gelukkig toeval. De vork heeft een dikwandige binnenbalhoofdbuis van maar liefst zes en twintig centimeter. Dat kon ik natuurlijk goed gebruiken voor het hoge frame. Iemand heeft er gaatjes in geboord om er een wielrichter van te maken. Het heeft de sterkte van de vork niet echt aangetast maar ik laat het voor het mooi toch maar weer dichtlassen.
Nu ik een voorvork had waar ik iets mee kon kreeg ik zomaar ineens veel zin om de rest bij elkaar te sprokkelen. Wij dus naar Oirschot om ons daar door de kisten met onderdelen heen te werken. Het trapashuis was smal voor een transportfietsframe: zes en zestig millimeter. Er moest dus een trapas in van honderd en veertig millimeter of nog iets korter. Dat is er een geworden, een ongebruikte met een diameter van zestien millimeter, maar wel met cups met een inbouwdiameter van vijf en veertig millimeter.
Er werd ook nog een compleet ongebruikt crankstel gevonden, dus ik had al bijna een hele fiets bij elkaar ?Toen moest ik nog een balhoofd hebben en dat zat in een kist vol met losse onderdelen. Hoeveel geluk wil je hebben?! Keurig bij elkaar gebonden met een touwtje! Een balhoofd van een Juncker met opstaande krans en een klem. Dus alles mee naar de werkplaats om er een fiets van te maken.
De schroefdraad is een beetje krap, maar na een paar keer heen en weer ging het redelijk soepel.
De buis moest op maat gezaagd. Er moesten tien gangen vanaf.
Eerst maar even gekeken hoe recht of krom het frame was maar dat bleek mee te vallen. De linkerkant van de achtervork was een paar millimeter naar binnen gekomen maar dat was zo verholpen. Toen de kettinglijn gecontroleerd en omdat er een korte trapas in zit hoefde het achterwiel niet paraplu gespaakt te worden.
De linkerkantDe rechterkant
Er zit een bandje van Dutch Perfect op.
De pedalen had ik al. Ze zijn merkloos. Misschien uit Tsjechië maar dat weet ik niet zeker. Mooi oud en breed en ze zien er stevig uit.
Mooie pedaaltjes
Het stuur komt van een donorfiets. De buis moest ooit doorgezaagd worden omdat vastgeroest zat. Er is een bus voor gemaakt waar waar een pijp van twee en twintig millimeter aan gelast is. De las is aan de buitenkant bijgewerkt. Als het gelakt is zie je daar niets meer van ?
Het gelaste stuurMooie ketting van Union
Een voorwiel moet ik nog maken en omdat ik uiteraard niet kon wachten om de hoge fiets even uit te proberen heb ik een wiel wat ik al had en waar de maat niet helemaal van klopt er even in gezet. Het fietst er niet minder om. Waar ik alle moeite voor gedaan heb, is de hoogte van het frame. Het zijn een en zestig echte centimeters en er zijn niet zoveel van die hoge frames. Ook omdat het alleen maar een frame was en ik het naar eigen inzicht op kon bouwen was een pre. Nu ik weet dat allemaal mogelijk is en fijn fietst ga ik de rest van de onderdelen bij elkaar zoeken, veel heb ik al en de puntjes op de i zetten. Leuk project weer met dank aan Maurice ?
