Velleman & Verdoner / Magneet

Dit artikel is bedoeld om de ontwikkeling van de transportfietsen van Velleman & Verdoner, later Magneet samen te vatten. Ik zal dit artikel aanpassen zodra meer informatie beschikbaar wordt.

Er was al het een en ander op de site te vinden onder prijscouranten (deze link, de link in het top menu is verouderd), maar er is nog veel onduidelijk door gebrek aan informatie. Doordat de fabrieken verschillende manieren zijn afgebrand is er veel verloren gegaan wat betreft oude documentatie. Maar via scans uit het blad “De Rijwielhandel” (met dank aan Theo de Kogel) is nu veel meer duidelijk geworden. Voor algemene geschiedenis van Velleman & Verdoner / Magneet, zie ook het artikel op Rijwiel.net. Een deel van de informatie hieronder komt ook uit dit artikel.

Vanaf 1909 verkopen Velleman & Verdoner fietsen onder het eigen merk “Magnet”. Dit zijn nog ingekochte fietsen. Vanaf 1922 begint de eigen productie.

Interessant is dat aanvankelijk in 1922 geadverteerd wordt onder de naam “Magneet” in de Rijwielhandel:

En iets later in 1922 in “De Rijwielhandel” onder de naam “The Magnet”:

De bovenstaande advertenties gaan nog over gewone fietsen.

De oudst bekende vermelding van “Magnet” transportfietsen is uit 1923. Deze advertentie komt uit “De Rijwielhandel”, 5 oktober 1923:

Hier op de site is ook al een prijscourant aanwezig uit het jaar 1923:

Interessant is de voordrager. Dit is een van de eerste zware voordragers, met verbinding aan de horizontale stuurbuis, voorvork en vooras. De onderstaande fiets heeft eenzelfde voordrager en is van rond die tijd, maar vermoedelijk van een ander merk:

Op 27 juni 1924 vragen Velleman & Verdoner het octrooi (aanvraag 27479) aan voor een geheel nieuw model transportfiets, waarbij met name een nieuwe constructie voor de voordrager en bevestiging aan de fiets wordt geintroduceerd:

Hieronder is de tekst uit het octrooi te lezen:

Het octrooi is verleend op 16 augustus 1926, onder nummer 15316. Het was tot nu toe onbekend wanneer dit model op de markt kwam. Uit de verschillende artikelen en advertenties van “De Rijwielhandel” is nu duidelijk dat dat al in 1924 het geval was, voor het Octrooi werd verleend. De oudste vermelding komt uit “De Rijwielhandel”, 31 oktober 1924:

Volgens het artikel was dit model dus toen “reeds geruimen tijd in den handel gebracht”. Ook interessant is de vermelding van “heeft een enkele firma aanleiding gegeven te trachten ons artikel, tenminste voor zoover zij hiervoor in staat was, te imiteeren”. Zouden ze hiermee richten naar Eysink, vanwege de Eysink Super Standaard? (oudst bekende exemplaar daarvan is van Sjoerd, uit 1925). Deze fiets heeft ook vaste verbindingen aan de horizontale stuurstang, en speciale nokken op de voorvork voor bevestiging van de voordrager. Natuurlijk is maar de vraag wie wie imiteerde, octrooi of niet.

Het verwarrende is dat tot 1925 beeldmateriaal nog het oude model toont. Deze prijscourant was al eerder te vinden op de site, en zou uit 1925 komen (dezelfde afbeelding als uit 1923):

Deze advertentie verscheen in “De Rijwielhandel”, 28 nov 1924:

En nogmaals in “De Rijwielhandel”, 27 mrt 1925:

De eerste afbeelding van het nieuwe model verschijnt in Eindhovensch dagblad 27 oktober 1924:

En nogmaals in het Eindhovensch dagblad 17 januari 1925:

De eerste afbeelding van het nieuwe model verschijnt in “De Rijwielhandel” van 3 april 1925:

Deze mooie advertentie was geplaatst in “De Rijwielhandel” van 22 mei 1925:

Dan verschijnt nog een interessante ontwikkeling, een verende voorvork. Deze komt uit “De Rijwielhandel”, 29 mei 1925. Interessant is ook het letter kettingwiel met daarin “Magnet”:

Nu is ook bekend van wanneer deze afbeelding stamt. Het komt uit “De Rijwielhandel” 12 juni 1925 en toont het volledige assortiment “Magnet” transport rijwielen van Velleman en Verdoner van dat moment:

Nogmaals de transportfiets met verende voorvork, “De Rijwielhandel”, 26 juni 1925:

Tot dusver de beschikbare afbeeldingen uit “De Rijwielhandel”.

In 1926 brandt de fabriek af. Een nieuwe fabriek wordt gebouwd aan de Asterweg, Amsterdam Noord. Velleman & Verdoner gaan van dan moment verder onder de naam “Magneet”. De onderstaande advertentie komt uit “Het volk dagblad voor de arbeiderspartij” 21 mei 1927, en toont de nieuwe fabriek aan de Asterweg, Amsterdam:

Prijscourant van Magneet uit 1927 (zie eerder artikel voor beter leesbare tekst):

Een zeer uitgebreide prijscourant van Magneet met daarin foto’s van de fabriek en assemblage van transportfietsen is te vinden in de documentatie bank van de vereniging “De Oude Fiets” (alleen toegankelijk voor leden). Opvallend is dat op de fabrikage foto’s, de transportfietsen uitgerust zijn met het generieke vijfpuntige stervormig kettingblad.

In 1928 brandt ook de nieuwe fabriek af. Hieronde is te zien hoe de fabriek wordt geblust met de stoomspuit op de blusboot van de brandweer op 5 juli 1928:

In plaats van een herbouw koopt Magneet een leegstaande fabriek aan de Groenesingel in Weesp.

In “De Nederlandse Rijwielhandel” van 16 januari 1931 verschijnt de volgende advertentie (met dank aan Gerrit voor de scans):

Interessant is dat de fiets nog steeds met letter kettingwiel wordt afgebeeld, terwijl de fabrieksfoto en ook de prijscourant uit 1927 meer generieke kettingwielen afbeelden.

Op 4 maart 1932 vraagt Magneet opnieuw een octrooi aan onder aanvraagnummer 60409. Dit maal voor het model kruisframe, bekend onder de naam “stafiets”. Het octrooi wordt verleend onder nummer 36034 op 11 juli 1935:

De tekst van het octrooi:

Aangezien de transportfiets volgens octrooi 15316 al in gebruik genomen werd rond de tijd dat de aanvraag van het octrooi werd ingediend, is aan te nemen dat de stafiets ook in 1932 op de markt kwam. Het is niet bekend of de stafiets samen met de reguliere versie met dubbele bovenbuis tegelijk geproduceerd is. Dit model kruisframe werd zowel op transportfietsen als op toerfietsen toegepast.

Van de volgende prijscourant is het jaartal onbekend. Het zal in ieder geval vanaf 1932 zijn:

Een voorbeeld van een Magneet stafiets uit 1934-35 in mijn collectie:

Na de inval van de Duitsers in Nederland krijgt Magneet het moeilijk: Verdoner is joods, en het bedrijf wordt ook als joods beschouwd en dus in de loop van de oorlog grotendeels ontmanteld. Verdoner duikt onder, Van den Berg oefent de leiding uit onder toezicht van een Duitse beheerder. In 1942 moet Magneet de gebouwen ontruimen om plaats te maken voor Fokker. Het inmiddels sterk gereduceerde bedrijf vindt een onderkomen aan de Achtergracht in Weesp.

Het is niet bekend of in of na de oorlog nog transportfietsen werden gemaakt door Magneet. Het is niet waarschijnlijk, aangezien alle gedateerde exemplaren van voor de oorlog zijn. Ook vervalt op 1 maart 1939 octrooi 15316 vanwege het niet betalen van een jaarcijns. Na de oorlog richtte Magneet zich voornamelijk op sportfietsen en brommers.

Jeroen

Magneet stafiets in het Fietsmuseum Ommen

Het Fietsmuseum in Ommen is in bezit van drie transportfietsen met bekende geschiedenis. Een daarvan is de transportfiets van bakkerij Sonnenberg-Harmsen aan de Brugstraat. De transportfiets heeft een brand overleefd, waarna hij is gerestaureerd. Meer over de fietsen in het museum is in dit artikel te vinden: https://natuurlijkommen.nl/historische-fietsen-terug-in-fietsmuseum-ommen/

Verder werk aan de Joka/Magneet stafiets

Het is alweer even stil hier, deels doordat ik onlangs vader ben geworden, en beheerder ben van Transportfiets.net. Samen met het forum van De Oude Fiets, en verschillende facebook groepen, blijft de blog een beetje liggen. Maar er blijft ook hier gepost worden.

De laatste tijd had ik niet zo veel tijd over, maar hier en daar toch nog wat geklust aan de stafiets. Als eerste grote klus het voorwiel aangepakt. Hier wilde de band niet goed in de hiel van de velg vallen. De velg was nogal onregelmatig aan de binnenkant, o.a. door roest. Ook aan de buitenkant was de verf eraf aan het bladderen. Dus het wiel uit elkaar gehaald. Eerst met een roterende staalborstel op de haakse slijper de velg schoon maken van roest en verf (gelijk ook een tweede velg voor mijn bakfiets erbij als ik dan toch bezig ben):

Ik was bijna klaar, en toen overleed mijn haakse slijper. Nieuwe gehaald, en de klus afgemaakt.

Vervolgens ontvetten met wasbenzine, en de eerste laag ijzermenie. Ik heb hiervoor het gewone Gamma merk gebruikt, die blijkt erg fijn te werken. Vloeit mooi uit, droogt goed. Ik gebruikte eerst Flexa, en dat was troep.

Beide velgen aan het droogrek:

Vervolgens geschuurd, stofvrij gemaakt (niet ontvet, want ik gebruikte handschoenen om geen vette vingers achter te laten) en de tweede laag menie en weer drogen.

Hier en daar vond ik een of twee uurtjes te om te werken eraan, dus stukje bij beetje was er voorruitgang. Na twee lagen menie de eerste laklaag. Het was nog te koud buiten om te spuiten, dus uit ook de eerste laag zwarte lak uit blik. Motip verf, ik ben er niet erg over te spreken, net zoals de meeste alkydhars verf uit blik. Dik, dekt matig, en wilde op sommige plekken niet goed drogen.

Bij de laatste laklaag was het weer inmiddels buiten weer warm, dus spuitbus gehaald, en de velgen gespoten. Ook gewoon weer Gamma spuitbussen. Ik ben toch eigenlijk meer fan van spuiten dan lakken. Het dekt en droogt veel beter, en je kunt meerdere lagen achter elkaar doen zonder te hoeven schuren.

Met de voorvelg van de stafiets klaar, kan het wiel weer gevlochten worden. Eerst had ik de naaf ook nog even schoongemaakt, en een behandeling owatrol gegeven (roestwerende olie):

Het merk van de naaf is Pranafa. De naaf is vernikkeld. Eerder had ik al de conussen en moeren vervangen.De moeren zijn mooie vernikkelde exemplaren. De moeren die erop zaten waren niet de goede maat. Waarschijnlijk inch maat op een metrische as of andersom, waardoor ze net te ruim waren.

Voor het vlechten van wielen zijn goede handleidingen online beschikbaar. Met een beetje puzzelen kom je er zelf ook wel, maar toch even fijn om er een handleiding bij te pakken als je het niet zo vaak doet.

De spaken en nippels gebruik ik opnieuw. Ik heb er ook nieuwe spaakplaatjes. De oude waren volledig weggeroest. Eigenlijk zijn ze niet nodig bij zo’n dikke velg, maar het staat wel netjes.

De velg is overigens 1,7kg, het zwaarste dat ik ben tegengekomen. Ter vergelijking, en nieuwe 28 x 1 3/4″ velg van hetzelfde model maar dan van aluminium weegt 500 gram (en in staal 900 gram). Aluminium is drie keer zo licht als staal, maar in deze kwaliteit ook drie keer zo zwak. Daar zou je binnen de korte keren slagen in rijden als je hem op een transportfiets monteert. Dus die velgen zijn niet voor niets zo zwaar uitgevoerd.

Begin van het vlechten doe je altijd bij het ventielgat. Daar moet de spaak vandaan wijzen. Dan krijg je geen kruis boven je ventiel, wat toegang tot je ventiel belemmert als je je band wilt oppompen.

Deze naaf had ook nog eens aparte gaten voor spaken die naar binnen en naar buiten steken. De afronding van het gat hoort te zitten aan de kant waar de spaak naar buiten komt, zodat die niet op een scherpe rand rust waar hij de bocht om gaat.

Alle spaken er stuk voor stuk in, en losjes aandraaien:

Vervolgens de spaken spannen en het wiel richten:

De volgende klus was verlichting installeren. Om te beginnen moest ik een nieuwe lamphaak maken voor aan de bagagedrager. De gaten zaten er al in de bagagedrager. Uit een stukje staalplaat heb ik de lamphaak gemaakt, naar voorbeeld zoals die op andere transportfietsen zitten:

En deze zwart gespoten (geen menie, dat hebben de originele ook niet) en gemonteerd:

Intussen had ik een leuk setje verlichting van het Nederlandse merk Fako gevonden. De verkoper was zelfs zo vriendelijk er een reserve dynamo bij te voegen:

De verlichting dateert uit de periode 1948-50, wat later dan de fiets. Meer informatie over het merk Fako is hier te vinden.

En hier zijn het wiel en de verlichting geinstalleerd. Voor de verlichting heb ik een dubbele draad gebruikt, omdat ik ervaar dat met zulke oude fietsen de geleiding door het frame vaak niet of niet goed werkt.

En ook de handvatten zitten er weer op. Zo is de fiets helemaal kompleet. Af? Nee, er is altijd nog wat te doen 🙂

Eerdere artikelen over deze fiets:

De Joka/Magneet stafiets van Jeroen

De Joka stafiets van Richard

Trapas gezocht

De Joka/Magneet stafiets van Jeroen

In november kocht ik via marktplaats een hier op de site al bekende transportfiets, een zogenaamd model “stafiets”. Er was even twijfel uit welke fabriek/werkplaats deze fiets oorspronkelijk afkomstig was, vanwege het logo “Joka” dat op de balhoofdbuis stond (sinds enige jaren geleden eraf gesleten).  Na discussie met o.a. Herbert Kuner van Rijwiel.net, werd duidelijk dat deze fiets toch echt uit uit de Magneet fabriek afkomstig is, met een Magneet framenummer uit 1934-35.

Zo was de fiets toen ik hem afhaalde:

Een stoere fiets, maar wel met het nodige werk. Ik na grondig onderhoud zit de Joka/Magneet stafiets weer in elkaar (op de handvatten na).

Er moest flink wat aan gebeuren, onder andere:

  • trapas vervangen, door een NOS exemplaar, dus die kan weer een mensenleven mee
  • crankstel ontdaan van zwarte verf, en het oude nikkel weer tevoorschijn gehaald
  • mooie vernikkelde crankspies geinstalleerd
  • achter tandwiel tanden geslepen, om de ingesleten weerhaken te verwijderen
  • zwaar versleten ketting vervangen door een NOS Wippermann ketting
  • zadeldek vervangen (Hulshof), waar ik weer het nodige reparatie werk aan heb verricht, zoals vervangen van de meeste klinknagels
  • correcte zadelstroppen en bouten erop gezet (1 draai & 1 schuifstrop)
  • zadelpen goed vast gezet, want die wilde niet goed klemmen
  • pedaalkapjes erop gezet en pedaal conussen vervangen
  • gaten in de (niet originele, maar wel correct model) spatbordstangen aangepast, zodat de spatborden recht kwamen
  • banden vervangen door Continental Retroride banden
  • stuur uitgedeukt en handvatten in correcte positie teruggebracht, wat een hele klus bleek
  • speling uit het stuur verwijderd
  • conussen voornaaf vervangen
  • voorspatbord verwisseld door een kort model, wat volgens mij erop hoort

En natuurlijk alles wat draait in nieuw vet gezet. De originele handvatten zitten er nog niet op, maar die komen er binnenkort ook weer op. Wat ik nog niet heb gedaan is de originele moffellak van het frame weer te voorschijn toveren. Het frame is zonder schuren overgeverfd in mat zwarte lak. Een middeltje om spuitbusverf te verwijderen werkte helaas niet op de verf op het frame, dus hier wil ik later nog een poging doen. Verlichting enzo komt er ook nog op. Maar voor nu moest de fiets weer uit de woonkamer. De eerste testrondjes voelde in ieder geval super.

In het herstel werk heb ik wel geleerd dat er best wel het een en ander al aan de fiets is vervangen in de loop der tijd. De spatbordstangen zijn niet origineel, maar wel het correcte model. Vrij waarschijnlijk waren beide spatborden niet origineel, en het voorste ook niet het correcte model. Minstens een van de velgen is niet origineel, en ook de huls van de achternaaf niet (1930, net een paar jaar te vroeg), een deel van het binnenwerk klopt met de datering op basis van het framenummer, nl. 1934-35, dus dat zou origineel kunnen zijn. Minstens een van de cups van de trapas is niet origineel. Maar, ondanks alle vervangingen, klopt de fiets zo goed met hoe de fiets uit de Magneet fabriek kwam in 1934-35:

Brochure Magneet Transport “Stafiets”

Verdere meer gedetailleerde verslagen zijn te vinden op mijn blog:

Oudetransportfiets.blogspot.nl

Eerdere artikelen waar deze fiets te zien is geweest op deze site:

De Joka stafiets van Richard

Trapas gezocht