R.J. Kooi (Erjeka) zadelfabriek, Mijdrecht, 1922-1958

Dit Erjeka transport zadel had ik eerder op de site geplaatst, zie eerder artikel.

Ik kreeg een reactie van de kleinzoon van de oprichter R.J. Kooi die in Canada woont, en interesse had in het zadel. Het zadel is inmiddels opweg naar Canada. Hieronder volgt informatie die ik had gekregen over het bedrijf:

Before he passed away, Uncle Pieter, the son of my grandfather, gave me the last saddle that came off the assembly line, for safekeeping. 

Het laatste zadel gemaakt door Erjeka.

I also have a framed group photo of all the employees at the factory together with my grandfather (Reinder Jacob Kooi), my grandmother (Grietje) my uncle (Pieter) and my mother (Idalina). The photo was taken in front of the family home in Mijdrecht which was on the same property as the bicycle seat factory.

Alle medewerkers van de zadelfabriek, voor het huis van de familie

According to my mother, the factory closed in 1958 (opgericht in 1922, red.), the same year my grandparents moved to Canada. She was very excited to hear about the bicycle seat purchase.

Luchtfoto van de zadelfabriek

By the way, a story from WWII goes with the photo of the factory I emailed to you. My grandfather refused to let the nazis use his factory and employees for their purposes. In addition, he was also assisting the Dutch resistance. The SS showed up at the house one day and demanded that my grandmother tell them where he was. He was in fact hiding in the cellar. She denied knowing where he was and as punishment, they set fire to their home. While the house was burning, a neighbour who was also an employee in the factory rescued my grandfather. As he ran from the house towards the factory, the SS soldiers gave chase. Our grandfather ran through the factory and at the other end, jumped into the canal from where he was rescued by a farmer. He then went into hiding at a friend’s home for a few months. Their beautiful house and all their belongings burned to the ground. In a separate incident, a brother of my grandfather was arrested by the SS and was never seen again.”

Reparatie neusveer

Ik heb vandaag het zadel van mijn Juncker weer wat origineler kunnen maken. Er zat ooit een enkele neusveer in maar die brak. Toen ik een nieuwe vond kwam ik er achter waarom die over was gebleven. Het gietijzeren verbindingstuk was kapot. Iemand in Tilburg heeft een nieuw stukje gemaakt waardoor ik de veer weer in het originele frame kon bouwen. De veer is niet precies hetzelfde omdat deze met een slotboutje vast zit terwijl de originele er in gekanteld werd. Het oogt wel hetzelfde. Het dek had ik een tijd geleden al opgeknapt met slotboutjes M4 inplaats van de originele nagels. Een scheur heb ik gerepareerd met vliegertouw. Het ziet er weer uit zoals toen ik de fiets ooit kreeg.

Het andere zadel:

Het nagemaakte verbindingsstukje:

Dit is het originele frame met de nieuwe neusveer:

Dit is het andere zadelframe wat al die tijd gemonteerd is geweest:

Charles

Simplex 1921/1922

Uit het vakblad “De Rijwielhandel” (klik op de afbeeldingen voor volledige grootte):

1921

Close-up:

Zie dat de voordrager nog geen enkele verbinding heeft naar het stuur.

En het mooie is dat Simplex ook een advertentie plaatste van het zadel, zodat daar ook meer over bekend is. Dat blijkt een Wittkop zadel te zijn:

En Simplex plaatste ook nog een advertentie voor dit transportzadel, ook van Wittkop:

1922

Het model dat al in 1921 werd aangekondigd:

Hier beschrijft Simplex dat de eerdere modelen nog grotendeels op gewone rijwielen gebaseerd waren.

Close-up:

En nog meer Wittkop zadels: